10. Terug in het zadel

De laatste weken ging het niet zo goed met me. Ik had een griepje opgelopen die zich ontwikkelde naar een holteontsteking. Ik was thuis gekluisterd. Tijdens deze ziekte, raakte ik steeds meer in de dip, die ik daarvoor al aan het ontwikkelen was. Ik was moe, maar wilde niet gaan slapen. Het was redelijk mis met mijn ritme. Ik sportte niet, was weinig buiten en sliep slecht. Niet alleen thuis, maar ook op het werk was ik zoekende naar mijn ritme. Zoals misschien al opgevallen is, ik plaatste ook geen blogs meer. Ik was moe. Mijn gedachten werden er niet beter op en ik raakte er steeds meer van overtuigd dat ik niks kon of waard was. Ik was even klaar met vechten. Het kost veel energie en die begon op te raken.  

Ik heb hierover gepraat met verschillende mensen. Bijvoorbeeld met mijn moeder, zus, vriendin, vriend, mijn therapeut en de collega's die me ook begeleiden tijdens mijn uitval. Ze hielpen me op verschillende manieren. Ze noemden mijn terugvalplan. Herinnerde me aan eerdere momenten, hoe ik er altijd weer bovenop was gekomen. Noemden tips die eerder ook hadden geholpen. Ze betrokken me bij verschillende dingen die me uit huis haalden, onder de mensen. Bijvoorbeeld om te gaan sporten, of te helpen verhuizen. Ze hielpen me de zorgen die ik had te verminderen, door duidelijkheid te bieden, of te me te helpen mijn lat minder hoog te leggen waar dat mogelijk was. Sommigen herinnerden me zelfs aan deze blogs en de tips die ik daarin heb geschreven. 

Ik ben nu weer aan het klimmen, het gaat weer wat beter en ik krijg langzaam weer meer energie. De afgelopen tijd was eigenlijk een bekrachtiging dat wat ik in deze blogs schrijf werkt voor mij. De tips die ik deel, zijn de zaken die me in dit geval ook helpen er weer bovenop te komen. Maar die tips zijn een stuk waardevoller geworden doordat anderen in mijn omgeving ze kennen. Zonder de hulp te bagatelliseren, zou ik willen zeggen dat mijn omgeving mijn terugvalplan is geworden. Dit kan, omdat ik uit mijn schulp ben gekomen. Ik praat makkelijker dan vroeger met ze over hoe het gaat, dingen die me helpen. Ik deel mijn ervaringen. Ook deze blogs helpen daarbij, omdat ze die ook lezen. Dit zijn de mensen die veel voor me betekenen en door ook dit met hen te delen, kunnen ze er voor me zijn wanneer het nodig is. Zoals ik voor hen klaar sta, als dat nodig is. 

Jeroen is begeleider en ervaringsdeskundige bij Inside Out Sports. Vanuit een persoonlijke motivatie schrijft hij (twee)wekelijks een blog. Voor zichzelf en misschien wel voor een ander. Herken jij jezelf in dit verhaal? Laat het ons weten!